Selvi Boylum Al Yazmalım

Atıf Yılmaz'ın "Sevgi mi-Emek mi?" sorunsalı üzerine kurduğu "Selvi Boylum Al Yazmalım" filmini Pazar günü boş kaldığım bir vakitte, siparişlerimi tamamlamaya çalışırken seyrettim. Önce şöyle göz ucuyla baktığım "Amannn yine mi bu film" dediğim film sonunda beni öyle bir ağlattı ki :(

Belki 10 kez izlemişimdir ben bu filmi ama niye ağladım ki ben şimdi.?

Niye mi?

İncimin doğup bana "Anne" sıfatını kazandırmasından sonra ilk kez izlemiştim."Anne" olarak izlemiştim.

Bir kadının dramı bence bu film. Duyguları, mantığı ve çocuğu arasında kalan bir kadının dramı. Kendimi o kadının yerine koydum o an. Allah Korusun! Düşünmesi bile insanın içini yakıyor...

Türkan Şoray, filmin finalinde; aşık olduğu fakat kendisini terkeden ‘aşkı’ ile; bulunduğu zor durumda kendisine ve yavrusuna kucak açan ‘eşi’ arasında seçim yapmak zorunda kaldığında, kendisine sorar ve yanıtlar: “Sevgi neydi?.. Sevgi emekti..."

Hayatımızda değer verdiğimiz, önemsediğimiz, kutsallaştırdığımız her şey emek istiyor. Nerelere gittim, neler düşündüm, ne hissettim bilinmez ama yoğun yaşadığım bir gündü benim için.

Notus: Filmi izlerken İnci uyuyordu. Tam bitiminde ve benimde makaraları gevşettiğim sıra uyandı. Oda sarılıp bana ağlamaz mı? Tam o sıra annem aradı oda bir sebeple ağlıyordu telefonda. Onun ayrıntısına daha sonra gireceğim. Koptum ki ne koptum o gün. Sormayın gitsin...